Globalisering

De verbeten pogingen van Minister-President Wim Kok en Minister van Buitenlandse Zaken Hans van Mierlo om tot een nieuw Europees verdrag te komen, liggen nog vers in het geheugen. We konden ons daarbij niet van de indruk ontdoen dat de Nederlandse bewindslieden niet zozeer een nieuwe stap in de Europese globalisering voor ogen stonden, dan wel de identificatie van dit nieuwe verdrag met de naam van een Nederlandse stad. Na Maastricht, Amsterdam. Het is veelbetekenend dat de Europese eenmaking voortgestuwd wordt door ordinaire city marketing principes. Pisa heeft zijn scheve toren, Brussel zijn atomium, Maastricht zijn verdrag. En Kassel, dat miezerige Duitse provinciestadje, zijn Documenta, en Venetië zijn Bïennales. Is er voor de steden dan geen andere rol weggelegd dan die van slaafse icoon voor de natie-staat? Kan het kosmopolitisme van zijn kant wel gestalte krijgen zonder een herdenking van de nationale soevereiniteit? Verbolgen over de ongehoorde aantastingen van het fundamentele recht op asiel – nota bene in naam van de natie-staat, en bij uitbreiding van Europa – neemt Jacques Derrida de verdediging op van de stad, in een tekst die hij richtte aan de deelnemers van het eerste congres van vluchtsteden, een initiatief van het Internationaal Parlement van Schrijvers. Aansluitend vindt u teksten over Documenta X, de 47ste Biënnale van Venetië en de gekke toerist Gabriel Orozco en de stedelijke flaneur Stephen Wilks.

In het tweede deel van deze aflevering staan we even stil bij de kleinst mogelijke van alle globaliseringen, de ‘Nederlandse cultuur’, de cultuur van hen die de Nederlandse taal bezigen. Iris Steen heeft een zeer verhelderende bijdrage geschreven over de Vlaams-Nederlandse samenwerking. Nu men in Nederland eindelijk ook het belang inziet van een toenadering tot Vlaanderen, blijkt de Vlaamse interesse danig te zijn afgekoeld. Niet alleen om de pijnlijke afstand tussen Nederland en Vlaanderen te articuleren, maar ook om de doelgroep die we viseren met de kritiek op de Mondriaan Stichting niet mis te lopen, hebben we besloten om van deze krant twee edities te maken, een eerste met een Vlaamse voorpagina, een tweede met een Nederlandse cover.