Bij de verdeling in 2016 van de werkingsubsidies was het beleid van cultuurminister Sven Gatz erop gericht om het aantal spelers in het culturele veld te beperken. Met het beschikbare budget zou hij dan een kwalitatieve werking kunnen garanderen van die instellingen die goed uit de beoordeling kwamen. Dat de subsidiënt kwaliteitseisen stelt en de gesubsidieerde op basis daarvan ook afrekent, lijkt vanzelfsprekend. Het systematisch schrappen van elke subsidie voor instellingen die niet goed uit de beoordeling komen, was niet eerder gezien en getuigde van een doortastend optreden, en eigenlijk ook van politieke moed. De doorlichting van de zakelijke werking van elke instelling gebeurde daarbij door de Vlaamse administratie cultuur, die van de inhoudelijke werking door een, zogenaamd, onafhankelijke commissie van, zogenaamde, experten. Het zwaartepunt in de eindbeoordeling lag op de inhoudelijke score. Het hoeft geen betoog dat er bij zulke procedure instellingen uit de boot vallen die zich, zeker niet altijd onterecht, onrechtvaardig behandeld voelen. Een viertal daarvan is ondertussen naar de Raad van State getrokken om de beslissing van de minister aan te vechten. Elke instelling die wel een werkingssubsidie werd toegekend, is hiervan op de hoogte gebracht, met per dossier een aangetekend schrijven. (Dit betekent dat er naar de 207 gesubsidieerde instellingen in totaal 828 dossiers per aangetekende zending werden verzonden – bij ruwe schatting een stapel papier van zes meter hoog.) In een opmerkelijke mail, uitgaande van de administratie cultuur, worden die instellingen er bovendien op gewezen dat de Raad van State een uitspraak moet doen over de ‘vorderingen tot nietigverklaring’. Waarop wordt gesteld: ‘Indien het [ministerieel] besluit vernietigd zou worden, zou dit gevolgen kunnen hebben voor alle organisaties die momenteel een werkingssubsidie binnen het Kunstendecreet ontvangen. Deze organisaties hebben er daarom belang bij dat het besluit niet vernietigd wordt. Om die reden geeft de Raad van State aan elke begunstigde de kans om tussen te komen in deze vernietigingsprocedures.’ De gerechtelijke procedure geeft de ‘winnende instellingen’ met andere woorden de gelegenheid om het verweer van de ‘verliezende instellingen’ te ondergraven; of nog anders gesteld, de instellingen worden bij deze tegen elkaar opgezet. Intussen kondigt een van de instellingen die naar de Raad van State is getrokken haar doorstart aan. Het kunstenfestival Watou zal deze zomer wel degelijk worden georganiseerd, en haar toekomst is bovendien verzekerd tot en met 2019. Ironisch genoeg is dat onder meer dankzij een tussenkomst van Cultuurminister Gatz, die in 2018 en 2019 een jaarlijkse bedrag van € 135.000 voorziet. De organiserende instelling Kunst vzw had in de beoordelingsronde nochtans een strikt onvoldoende gekregen voor haar inhoudelijk dossier, en een nipt onvoldoende voor het zakelijke. Watou lokte vorig jaar 24.000 bezoekers en is belangrijk voor het toerisme en de culturele uitstraling van de regio, zo klonk het in De Morgen van 6 maart. (kunstenfestivalwatou.be)