Gert Verhoeven
In ‘de praktijk’-zalen van het MUHKA presenteert Gert Verhoeven een nieuwe reeks fotowerken, samen met een tafel met eraan gemonteerde gipsballen en de continue videovertoning PAPA M’A (trois scènes). In een eerste ruimte toveren wat penseeltrekken de ® en ©-symbolen om tot ogen van een ondeugend clownesk gelaat. Dat gebeurt in een trefzekere sierlijke beweging; enkele lijnen voor de neus met wenkbrauwen en een paar trekken voor de mond. Ondanks de dubbele verwijzing naar auteursrecht in de ogen, ontbeert dit gelaat elk spoor van persoonlijkheid. Het overkomt de hebzuchtige Dagobert Duck ook weleens dat zijn oogbollen tot dollartekens uitpuilen. Hij slaat dan zo’n mal figuur terwijl wij weten dat het meestal niets wordt.
Naast deze tekening is een eerste fotowerk te zien uit de nieuwe Auto-reeks. Deze reeks continueert het schijnbaar simpele kinderspel van Verhoevens tekeningen waarin vingers en handen kleine maar dramatische performances ten beste geven over hun onderlinge familiale verhoudingen. In deze Auto-reeks wordt op elk fotoblad op het voorplan van een ijlrozig of violet kleurveld een klein gebeuren gepresenteerd. In Auto-mio in Auto-Muhka is dat bijvoorbeeld een kropje ‘jonge sla’. Vanuit dit plantje wordt via een kunstmatig uitgroeiende opeenstapeling van zwarte boontjes een volle gedachte ontwikkeld, die bovenaan – in een later stadium van fotografische bewerking – echter beslist weggegomd werd. In andere werken in een tweede zaal komt deze werkwijze in gevarieerde constellaties terug; een vol-roze gedachte wordt bijvoorbeeld prothese-roos weggemaquilleerd. Steeds weer staan de boontjes voor een weerbarstige voedingsbron van ontwikkeling, het zijn kiemen die onstuitbaar opkomen. Vluchtig geschreven annotaties op de tekeningen begeleiden of ondersteunen het proces; Auto in extremio, Imaginatio tinto, Imaginatio uno, duo, tres, auto of bijvoorbeeld een erg ambitieuze Il grando suspendo di fantasio in turbo. Welke kunstenaar was het weer die in de beste arte povera-traditie demonstreerde dat loden geometrische volumes geen schijntje weerstand kunnen bieden aan het ontkiemende vermogen van hun inhoud huishoudbonen? Verhoeven borduurt verder op deze stelling in kleine humoristische experimenten, met viltstift geannoteerd en merkbaar in verschillende, verspringende stadia gecorrigeerd.
• Auto-Mio van Gert Verhoeven nog tot 20 september in de Praktijk-ruimte van het Muhka, Leuvenstraat, 2000 Antwerpen (03/238.59.60). Bij deze tentoonstelling verscheen overigens een kleine publicatie met een schitterende tekst van Jean Fischer.
