Essays
-
Pret in het museum
Liska Brams -
Vier jaar Jan Jambon
Wouter Hillaert -
Alle kunsten gelijk voor de wet?
Theo Van Rompay -
Hoe klinkt de noodklok?
Claartje Bunnik -
Ingenieurs van de ziel
Vlad Ionescu -
Het representatieve museum
Camiel van Winkel -
Zelfportret van een subsidieadviseur
Mischa Andriessen -
De pestkop
Daniël Rovers -
Reacties op De Witte Raaf 226
Besprekingen
-
Rose, rose, rose à mes yeux. James Ensor en het stilleven in België van 1830 tot 1930
Apolline Malevez -
Sam Dillemans. Landscapes
Thibault Coigniez -
Prix de Rome
Matisse Huiskens -
Kunst in het derde rijk. Verleiding en afleiding
Mieke Rijnders -
Slavs and Tatars. Pickle Bar Presents
Daniël Rovers -
Eerst komt de liefde voor de kunst. Art & Project in het Kröller-Müller Museum
Koen Brams -
Laurenz Berges. Das Becherhaus in Mudersbach
Paul Willemsen -
Mike Kelley. Ghost and Spirit
Christophe Van Gerrewey
-
Josef Hoffmann. In de ban van schoonheid
Arnaud De Sutter
-
Maya Deren. Choreographed for Camera
Laura Herman -
Katleen Van Langendonck. The Art of Performance. 25 Conversations
Pieter T’Jonck
-
Kunstenaarsboeken (1): Commentaar & illustraties
Moritz Küng
januari - februari 2024
Cultuurpolitiek en subsidies
‘De samenleving’, zo schreef Virginia Woolf in 1936, ‘verplichtte zich ertoe de staat zo te besturen dat de kunstenaar een leefbaar loon betaald kreeg; vroeg geen actieve bijdrage van de artiest; en beschouwde zichzelf als terugbetaald door die kunstwerken die altijd een van de belangrijkste aanspraken op distinctie hebben gevormd. Met veel fouten en overtredingen aan beide kanten is dat contract nagekomen; de maatschappij heeft het werk van de kunstenaar aanvaard in plaats van andere diensten, en de kunstenaar, die voor het grootste deel leeft van een hongerloon in een precaire situatie, heeft geschreven of geschilderd zonder rekening te houden met de politieke onrust van het moment.’ Enkele jaren voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog schreef Woolf deze zinnen bewust in de verleden tijd. Verderop in haar essay, dat onder de titel ‘Why Art Today Follows Politics’ verscheen in de Daily Worker, de krant van de Britse communisten, wees [...]
↓ lees meerCultuurpolitiek en subsidies
‘De samenleving’, zo schreef Virginia Woolf in 1936, ‘verplichtte zich ertoe de staat zo te besturen dat de kunstenaar een leefbaar loon betaald kreeg; vroeg geen actieve bijdrage van de artiest; en beschouwde zichzelf als terugbetaald door die kunstwerken die altijd een van de belangrijkste aanspraken op distinctie hebben gevormd. Met veel fouten en overtredingen […]
↓ lees meer