Theater of manners, the lusty lady
Scalo publiceerde recent twee boeken van vrouwelijke fotografen die elk op hun manier een inside-document pleegden. Erika Langley ging, bij wijze van een opgedreven vorm van ‘participerende observatie’, in een peepshow werken, terwijl Tina Barney rustig vanuit een Laura Ashley-gebloemde zetel haar dure camera in het rond richtte. Beide Amerikaanse fotografen voelen zich zichtbaar opperbest thuis in het Scalo-fonds, waarin dit genre van min of meer ‘betere’ en min of meer sensationele belijdenisfotografie een duidelijk groeiend segment vormt. Vooral het Tina Barney-boek wordt daarbij door Scalo als bijzonder naar voor geschoven. Theater of Manners heet het en onder Barney’s eigen motto “Everyone is afraid of her own life” kunnen we een technicolor blik werpen op het boeiende leven van de upper class in East Coast America. Van binnenuit. Theater of Manners lijkt op het eerste (en tweede) gezicht een ‘lief dagboek’ waarin een inmiddels rijpe society-vrouw, nu eens melig, dan weer bijna vinnig beschouwend het schijnbaar onverstoorbare rijkeluisleventje om zich heen noteert. In de overdadige interieurs, op de tennisvelden en golfterreinen of aan het zwembad van hun weekendverblijven, geven de WASP’s (White Anglo Saxon Protestants), die in Amerika zowat de rol van de aristocratie op zich nemen, zich geforceerd spontaan bloot. Alsof ze er hoe dan ook zeker van zijn dat ze van deze soortgenote niets te vrezen hebben. En dat is jammer genoeg ook zo: er wordt (af en toe goed) gekeken, maar niets aangeraakt.
Zo luidt ook de gouden regel van de peepshowbezoeker. Nadat ze de preken van haar feministische vriendinnen doorstaan had en haar walging overwonnen voor de kwakjes sperma op de vloer van peepshow The Lusty Lady, besloot fotojournaliste Erika Langley naaktdanseres te worden. Teneinde foto’s te kunnen maken langs de andere kant van het kijkgat. Wie echter beelden verwacht van hitsige rukkers aan gene zijde van het glas of van gewiekste sekszakenlui in rokerige achterkamertjes komt danig bedrogen uit. Het boek The Lusty Lady is net als Theater of Manners een behoorlijk beleefd dagboek van een insider. Op kleinbeeld en in zwart-wit, afgewisseld met eigen, soms spitse commentaren en hartverwarmende interviews met de collega’s. De foto’s zelf echter lijken – op enkele uitzonderingen na, zoals het ontwapenend schaterlachend meisje-met-voorbindpenis – niet echt veel baat te hebben gehad bij het verregaande engagement van hun maakster. Naar verluidt, werkt Erika Langley nog steeds met volle overtuiging in The Lusty Lady in Seattle onder de artiestennaam Virginia.
• Tina Barney, Theater of Manners, Scalo Zürich, 1997.
• Erika Langley, The Lusty Lady, Scalo Zürich, 1997.
