width and height should be displayed here dynamically
Zelfportret als gebouw
Zittend in mijn luie stoel val ik naar achteren. Ik grijp me vast aan wat woorden en even ben ik buiten mijzelf: ik loop op een brede weg omgeven door bomen, een Rousseau-achtig bos. Na ongeveer elke honderd meter moet ik rechts afslaan. na een tijd word ik door een jonge jongen voorbijgerend maar ik kan hem nog grijpen waarna ik hem rustig vermoord, het was al met hem afgesproken. Nu begin ik te rennen en na een poos kom ik weer bij mijzelf terecht; ik spring op; ik loop onrustig door mijn gebouw maar ik kan zeer helder denken. Ik herinner mij het volgende: loofhout, loofhuttenfeest, Friedrich Loos, metaalbewerking.
Fragment uit zelfportret als gebouw
