width and height should be displayed here dynamically

Alighiero Boetti

Is het fout te stellen dat werk van Alighiero Boetti (1941-1994) de laatste jaren enkel vanuit de kantlijnen het tentoonstellingsgebeuren ingeloodst werd. Een bronzen zelfportret ten voeten uit, waarbij een waterstraal het verhitte beeld van kop tot teen koelde, was zijn bijdrage aan “Sonsbeek ’93″, een laatste groots uitgevoerd post-project op het Frans grondgebied sierde de tentoonstelling “Dialogues” van gastcurator Luk Lambrecht in het Provinciaal Museum van Hasselt en “Oorsprong en Bestemming” werd als gebald geheel voorgesteld door Marianne Van Leeuw als gastcurator in het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten. Jean-Christophe Ammann stelde onlangs een retrospectief samen dat momenteel in het Noordfranse Villeneuve d’Ascq loopt.

Door Germano Celant werd hij aanvankelijk bij de Arte Povera ingelijfd, maar Boetti nam daar snel afstand van. Materialen en politieke klasse-discussies interesseren hem matig, wel het uitspelen van ordenende systeemprincipes over tijd en ruimte heen. Terecht wordt hem “Ordine e disordine” als lijfspreuk opgespeld. 100 borduursels van telkens deze 16 letters: door alternerend kleurgebruik varieert elk ‘doek’. De tijdverslindende uitvoering van deze en andere borduursels (onder meer zovele grote wereldkaarten waarvan het grondgebied van de landen opgevuld werd met de respectievelijke en aan de tand des tijds onderhevige vlaggen) werd uitbesteed aan Afghaanse werkplaatsen. Borduren, met potlood vierkantjes trekken op ruitjespapier, papieren vellen met korte strepen meticuleus bicblauw volpennen (tiens?), krantenfoto’s en -tekst natekenen, brieven posten en herenigen vanuit een welomschreven systematiek… Het begint steeds conceptueel glashelder, eindigt ook zo, maar levert telkens een compleet ander, kaleidoscopisch beeld op waaraan externe dragende of uitvoerende factoren debet zijn. Deze tentoonstelling is een absolute aanrader, niet zozeer wegens de voorbeeldige samenstelling ervan. De logica van de accrochage over de zalen ontging me vaak. De werken echter zijn meesterlijk divergerend, mooi en extreem consequent. Het nu en dan nalezen van de korte verklarende teksten bij elk werk is verhelderend. Met catalogus en wat leuke video’s loopt dit retrospectief nog tot 12 januari in het Musée d’Art Moderne, Allée du Musée 1, 59650 Villeneuve d’Ascq (320.19.68.68).