Face à l’histoire
Dat men met de juiste vinger aan de juiste artistieke pols maatschappelijke veranderingen en gebeurtenissen kan optekenen en zelfs voorzien, wordt weleens als het adagium van de moderne kunst opgevoerd. Meestal worden de orakelpenningen wel pas uitgedeeld na de feiten. Face à l’histoire (1933-1996), l’artiste moderne face à l’événement historique is zo’n typisch grootschalig Parijs product. Leidraad is hier de vraag in welke mate het werk van de gelauwerde kunstenaars zich tot de historische gebeurtenissen verhield. Kunnen we – de historieschilderkunst van Jacques-Louis David indachtig – spreken over een heropleving van dit genre in de late 20ste eeuw. Het geheel wordt opgediend in vier delen met voorspelbare blokken over de Tweede Wereldoorlog (tot 1945), crisis in de voorstelling van het historisch onderwerp (tot 1960), artistieke utopie en politieke kritiek (tot 1980) en van zelfonderzoek tot heropleving van de protest art (nu!). Voor dit laatste deel tekende trouwens onder meer Chris Dercon. In welke mate dit alles niet weerom in illustratieve ophopingen resulteert, leert enkel een bezoek aan deze tentoonstelling met liefst 450 werken van in totaal 200 kunstenaars. Face à l’histoire wordt opgeluisterd met een telefoonboek van een catalogus en loopt nog tot 7 april in het Centre Georges Pompidou, rue Beaubourg, 75191 Paris Cédex 04 (144.78.12.33).
