width and height should be displayed here dynamically

Jetztzeit

Van het Oostenrijkse Ministerie van Cultuur mocht Saskia Bos haar keuze uit de Oostenrijkse artistieke fine fleur van vandaag uitnodigen in de Weense Kunsthalle. Bos omzeilde een uitsluitend op nationale leest geschoeide selectie. Ze zocht zeven Oostenrijkse kunstenaars van diverse pluimage uit, en liet die op hun beurt elk een buitenlandse collega in het evenement betrekken. Zodoende werd het volgens Saskia Bos “mogelijk hun internationale contacten in de tentoonstelling te laten zien, in plaats van de subjectieve visie van een tentoonstellingsmaker die eerder gebaseerd zou zijn op formele analogieën of thematische vergelijkingen.” Voorts vroeg ze de kunstenaars te reflecteren over hun verhouding tot het heden, het”être de son temps” van Gustave Courbet citerend, en verwijzend naar zijn schilderij “Bonjour Monsieur Courbet”. De tentoonstelling werd “Jetztzeit” gedoopt, is nu te zien in De Appel in Amsterdam en liet na mijn bezoek niet weinig vraagtekens of zelfs fundamentele ongerijmdheden na.

Van of over Courbet en zijn fundamentele motto steek je bitter weinig op en om wellicht vergelijkbare duistere redenen duiken in de catalogus ook Magritte en companen onaangekondigd op. Een tekst van Jimmie Durham “A Friend of Mine Said That Art is a European Invention” wordt dan weer gebruikt om het samenvallen van geografische grenzen met artistieke praktijk te hekelen. Waarom moeten de Oostenrijkers dan plots expliciet (“verplicht”) buitenlandse kunstenaars uitnodigen? 

Wordt er tenslotte wel echt een vertoog over contemporaneïteit gevoerd? Op basis van de tekst van Burghart Schmidt “Jetztzeit: the Pluralities of the Present in Art” is daar alvast kop noch staart aan te krijgen. Wat het tentoongestelde werk betreft, is het resultaat ontstellend uiteenlopend, misschien juist omdat Saskia Bos te veel heeft voorgespiegeld. Enkel “echte” samenwerkingsprojecten zinderen na. Op schijnbaar gewillige wijze laat Albert Oehlen zo bijvoorbeeld alle kleur uit zijn schilderijen verdampen door toedoen van een batterij bloedrode TL-lampen, aangebracht door gastheer Heimo Zobernig. Elke Krystufek demonstreerde in haar openingsperformance hoe ze als vrouw voluit kon genieten van zoveel vrijheid van handelen. Ze liet een hagelwit betegelde badkamer installeren, voorzien van onzinnig veel stopcontacten, die de nodige electriciteit leveren voor alle apparaten die een perfecte huisvrouw dienen te omringen: strijkijzer, koffiezet, stofzuiger, koelkast, mixer,… Rocker en gelegenheidspartner Kim Fowley ontbrak helaas op de vernissage, maar geen nood, hij zong haar toe via een videomonitor. Zij genoot met een koptelefoon van zijn muziek en met een kunstpenis van haar lichaam, nam achteraf een schuimend bad en liet het gapende publiek voor wat het was.

 

• “Jetztzeit” is er nog voor u tot 29 januari in De Appel, Nieuwe Spiegelstraat 10, 1017 DE Amsterdam (020/625.56.51).