Katleen Vermeir
Studeerde vorig jaar af aan het Antwerpse Hoger Instituut voor Schone Kunsten en volgt nu het studioprogramma van De Ateliers 63 in Amsterdam. Op korte tijd presenteerde ze haar werk in verschillende opeenvolgende tentoonstellingen. Na Bouillon, de afstudeertentoonstelling van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten, volgde de Antwerpse presentatie van Germinations X en een opmerkelijke tentoonstelling in Netwerk te Aalst (november 1999). Nu exposeert Vermeir in de Vierkante Zaal van de Academie voor Schone Kunsten van Sint-Niklaas.
Ze weet er op een overtuigende wijze de wansmakelijk grote zaal naar haar hand te zetten. Sinds haar Watertekeningen van vorig jaar is Vermeirs thema ‘vloeibare architectuur’. Met die term speelt ze in op de gedachte dat gebouwen, ruimtes of plaatsen voortdurend veranderen. In de video Watertekening tekent ze met water het grondplan van een virtueel gebouw. De strepen water vormen op het scherm nadrukkelijke witte strepen, alsof het om witte verf ging. Maar door de zon verdampen ze en verdwijnen ze langzaam uit het beeld. Vooraleer Vermeirs plan of tekening af is, is ze reeds gewijzigd en zelfs grotendeels verdwenen. In Netwerk zette ze dit onderzoek verder door reeds verdwenen architecturale structuren opnieuw te suggereren aan de hand van gespannen draden. Haar werk ontpopte er zich als een ‘architecturaal palimpsest’ die verdwenen lagen van de geschiedenis of de toekomst van een ruimte zichtbaar maakte door toe te voegen of weg te krabben.
In de Vierkante Zaal bouwt ze voort op dit thema. Vermeir maakt deze keer voor haar structuren gebruik van dunne pvc-buizen waarmee loodgieters waterleidingen leggen. Doorheen bepaalde circuits van haar ruimte-tekening stroomt evenwel water. In het midden van haar virtuele ruimte staat een reusachtig ‘aquarium’. De buizen lopen doorheen en rond de bak water waarin verschillende goudvisjes zwemmen. De buizenstructuur boven het aquarium is lek en daaruit plenst voortdurend water in de bak dat vervolgens weer in het circuit gepompt wordt. Hoewel de structuren robuuster lijken dan voorheen, heeft de installatie een wat beangstigende fragiliteit. Een duw of een schok is misschien voldoende om één van de verbindingsstukjes te doen springen. Tegelijkertijd suggereert het perpetuum mobile van het circulerende water en de rondzwemmende vissen, rust en zekerheid. Vermeirs Circuits geven ons niet enkel een sterk beeld, maar overtuigen ook conceptueel en poëtisch.
• Circuits van Katleen Vermeir is samen met werk van Eva-Maria Bogaert nog te zien tot 2 april in De Vierkante Zaal, Van Britsomstraat, 9100 Sint-Niklaas (03/780.36.77).
