Phaidon Press
The boldest, best executed and most far-reaching publishing project devoted to contemporary art…these books will revolutionize the way art is presented and written about, aldus euforiseert een Artforum-excerpt op de achterflap van de reeks monografieën Contemporary artists van uitgeverij Phaidon. Over het profiel van deze door Iwona Blazwick geleide reeks valt echter meer te vertellen. Opgevat als een reeks profileert Contemporary artists zich sterk door de vaste structuur die het de lezer aanbiedt. In de mij bekende boeken (Durham, Wall, McCarthy, Tuymans) wordt elk deel steevast ingeleid door 2 paginagrote afbeeldingen op opeenvolgende linkerpagina’s, die als zelfportretten van de kunstenaar geïnterpreteerd kunnen worden. Deze aanzet krijgt een vervolg in een uitgebreid en diepgaand interview. Na een beschouwende tekst over het werk in het algemeen en een specifieke belichting van een enkel werk, krijgt de kunstenaar het roer in handen. Hij selecteert een fragment uit een literaire tekst – the artist’s choice – en een selectie van zijn geschriften wordt hernomen. Ook de typografie staat in het teken van de kunstenaar; zijn woorden leest men in het vet, alle andere teksten moeten het doen met de courante versie. Elk boek pronkt rijkelijk met kleuren- en zwart-witreproducties van een kwaliteit die bijvoorbeeld het penseelschrift van Luc Tuymans uitmuntend recht doet. De prentformaten houden er wispelturig verspringende grootten op na – onafhankelijk van het originele kunstwerk. Als bijvoorbeeld een klein schilderij van Tuymans over de boeknaad doorloopt gaat het wel fout; hoe vlak men het boek ook neerdrukt, het lijkt wel een bilspleet – en dat over het schilderij Pillows heen…
Luc Tuymans en Paul McCarthy kregen onlangs de gelegenheid de reeks aan te vullen. Beider werk is aan elkaar gewaagd, bedreven als ze zijn cultuurvormen tot een quasi ondraaglijke pijngrens te fixeren. Tuymans irriteert het meest doorheen het interview met Juan Vicente Aliaga en zijn tekst Disenchantment, overgenomen uit de tentoonstellingscatalogus van de Kunsthalle Bern. Hierin pent hij – zoals hij schildert, overigens – ijskoud, zakelijk uitwijdend en de aandacht verschuivend over enige doeken. Men moet wel onhandig bladeren om de beelden erbij te halen. Wie McCarthy’s performances of video’s niet kent, kan wel een scenario of een beschrijving ervan doornemen. Met enig inlevingsvermogen kan men de opgevoerde personages als Pinocchio, The painter of Bossy Burger in hun dolgedraaide versie volgen. McCarthy’s commentaar op zijn beslissingen om performance op te geven, het sculpturale uit te buiten, video ter hand te nemen en zich in diverse rolpatronen uit te leven, is mooi meegenomen.
De reeks Contemporary artists is informatief en biedt doorheen afbeeldingen en tekst een verrijkende achtergrond.
Luc Tuymans en Paul McCarthy verschenen bij Phaidon Press, Regent’s Wharf, London N1 9PA (0171/843.12.34). (Etienne Wynants)
