Essays
-
Carel Blotkamp
-
Hong Wan Chan
-
Laurie Cluitmans
-
Yael Davids
-
Hans Demeulenaere
-
Stijn Van Dorpe
-
Caroline Dumalin
-
Rutger Emmelkamp & Miek Zwamborn
-
Hendrik Folkerts
-
Zachary Formwalt
-
Johan Grimonprez
-
Johan Hartle
-
Raquel van Haver
-
Sébastien Hendrickx
-
Kelly Hendriks
-
Bas van den Hurk & Jochem van Laarhoven
-
Emke Idema
-
Saskia Noor van Imhoff
-
Vlad Ionescu
-
Natasja Kensmil
-
Anne-Mie Van Kerckhoven
-
Rudi Laermans
-
Sven Lütticken
-
Melissa Mabesoone
-
Valérie Mannaerts
-
wendelien van oldenborgh
-
Ellen Schroven
-
Koen Sels
-
Dirk Somers
-
Berend Strik
-
Nele Tas
-
Dennis Tyfus
-
Cecilia Vallejos & Matthijs de Bruijne
-
Jozef Wouters
-
‘Wij zagen ons in een kleine groep mensen veranderen’ (Tonnus Oosterhoff)
Christophe Van Gerrewey Noortje de Leij Daniël Rovers
Besprekingen
-
Paula Rego
Merel Van Tilburg -
Zijn naam was Austerlitz
Daniël Rovers -
Parallel Lives, Parallel Aesthetics
Steyn Bergs -
Anne-Mie Van Kerckhoven
Laura Herman -
Helen Levitt
Paul Willemsen -
Lucy McKenzie
Pia Louwerens -
Three Tropes for Entropy
Dagmar Dirkx -
Enfin, le cinéma!
Steven Humblet
-
40 jaar wedstrijdcultuur
Pieter T’Jonck
-
Without Content
Martin van Schaik -
Permanent Crisis
Christophe Van Gerrewey -
Die Wahrheit der Niederländischen Malerei
Daniël Rovers -
Conchophilia
Miek Zwamborn
216
maart-april 2022
Alleingang (3): Questionnaire
1.
Individueel auteurschap is een fictie: niemand kan echt alleen werken, en wie beweert dat wel te doen, verbergt andermans inbreng. Toch blijft er werk bestaan waar je alleen voor moet zijn, en is groepswerk misschien net zo goed een fictie, aangezien er altijd iemand de overhand zal nemen. Bovendien kunnen collectieven een merknaam worden, met inwisselbare leden. Is het mogelijk om te werken met z’n tweeën, of met meer? Of is het juist onmogelijk om in je eentje te werken? Waar ligt de grens? Wanneer kan je spreken van individueel auteurschap? En wanneer wordt werk collectief? Worden ideeën en posities scherper en radicaler tijdens een samenwerking, of eerder afgezwakt? Kortom: is, voor ‘makers’ in de breedste zin van het woord, Alleingang een voorwaarde, een gevaar, of een wensdroom?
2.
Anno 2022 lijkt het haast onbegonnen werk om een vorm van individualiteit te bewaren in een verstrooiende massacultuur, waarin er altijd minstens één impuls van een ander te ontwaren valt. En tegelijkertijd is het net in een wereld die aan fragmentatie en eenzaamheid ten onder gaat, dat we collectiviteit en samenhorigheid moeten opbouwen. Is het vandaag moeilijker of makkelijker dan voorheen om alleen te werken? Is er een maatschappelijke en institutionele druk die – bijvoorbeeld wat financiering betreft – voorrang geeft aan samenwerking? Is het zinvol en progressief om aan het werk van collectieven voorrang te geven? Of is het juist een vorm van opgelegde, artificiële of zelfs verstikkende collectiviteit?
Christophe Van Gerrewey, Noortje de Leij & Daniël Rovers